Τόση ομορφάδα, τσαχπινιά
πάνω μου τρέχει, ρέει.Θεέ μου πόσο πανμέγιστα
μου΄δωσες τα ελέη.
Τρομάζω, η εξυπνάδα μου
είναι πολλά καντάρια,
και με θαυμάζουν άπαντα,
πιπίνια και μανάρια.
Με καμαρώνουν όλοι τους
στη νύχτα και στα φώτα,
όπως η μάνα το παιδί
και το αβγό η κότα.
Κι αυτό το αρυτίδιαστο
πρόσωπο, με μανία,
πίνακα θέλουνε πολλοί
να κάνουνε μ' αξία.
Και το φιδίσιο το κορμί
(δε θέλω μαλακίες),
το ζήτησαν για να κοσμεί
κτήρια και πλατείες.
Μα εγώ απλή και ταπεινή
προτάσεις σβήνω αράδα.
Για να μην με περάσουνε
ψώνιο και νουμεράδα.....:-))
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
:) :) :)