ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΛΥΠΕΣ

Δεν με αγγίζει η γρουσουζιά
δεν με πτοεί η κρίση
βγήκε ο ήλιος και χαρά
με έχει πλυμμηρίσει.

Με αγκαλιάζει όπου βρεθώ
και μου χαμογελάει.
Είμαι παιδί του άλλωστε
γι' αυτό και μ' αγαπάει.

Μου φτιάχνει τη διάθεση
στα χάδια του ενδίδω,
αχάριστη δεν γίνομαι,
του τα ανταποδίδω.

Μέσα στα μάτια με κοιτά
κρατώντας μου το χέρι,
μου λέει πως πάλι θα κρυφτεί
δεν ήρθε καλοκαίρι.

Κι εγώ κλαίω κι οδύρομαι
με πιάνει υστερία,
είναι που έχω κι έφεση
στην ηλιοθεραπεία.

Μα ας είναι, κάνω υπομονή
δε θα το βάλω κάτω,
και ας παγώνει ο κώλος μου
σαν παγωτό κασάτο.