Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

Η ΘΕΑ

                                                                               

 Η ΘΕΑ



Στο δρόμο όπως περπάταγα

το μάτι μου γυρίζει,

όταν θνητός πλησίασε

και μπρός μου γονατίζει.



''Τι θες θνητέ, τον ρώτησα,

που σκύβεις δω μπροστά μου,

σάλια και μύξες γέμισες

τα υποδήματά μου''!


''Την ομορφιά σου προσκυνώ

μ' απάντησε, ζαργάνα,

εσύ δεν είσαι η θεά,

του φέισμπουκ, η Βάνα;''


''Εσύ δεν είσαι η γραφιάς

που χτίζεις στίχους κάστρα,

μοναδική ποιήτρια

κι αρίστη λεξοπλάστρα;''


Και δώστου τα παπούτσια μου

με λύσσα να τα πιάνει.

Που να γνωρίζει ο φουκαράς

ότι ήτανε Αρμάνι.


Απ' τα μαλλιά μια τρίχα μου,

μου το ζητούσε χάρη,

για να την έχει φυλακτό

κάτω απ' το μαξιλάρι.


Τραβάω μια, μπας και σωθώ

και φύγω η καημένη....

''τι είναι αυτή μου λέει μωρή

αυτή είναι λαδωμένη''.


Μια χαρά σου έρχεται

τ' απάντησα σταράτα.

Θα φτιάξεις την πιο νόστιμη

χωριάτικη σαλάτα....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

:) :) :)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...