Για να βολτάρω σήμερα
επήγα στην Αθήνα,είχα καιρό, ξεχάστηκα
με τούτα και με κείνα.
Μοναστηράκι διάλεξα
να πάρω τον καφέ μου,
τσιγάρο άναψα, με στύλ
κι έγραφα στο καρνέ μου.
Κόσμος πηγαινοέρχονταν
τουρίστες με ραντάκια,
- πού τέτοιος ήλιος να φανεί
στον τόπο σας γατάκια - .
Κοιτούσαν δεξιά, αριστερά
τύποι απολιθωμένοι,
φωτογραφίες τράβαγαν
γελώντας σα βλαμένοι.
Κι ενώ κοιτούσαν τα καλά
της μάνας μας Ελλάδας,
άλαλοι έμειναν μπροστά
στην ομορφιά της Βάνας.
Πέσανε στα πλακόστρωτα
στα γόνατα, μια ώρα.
Δεν το πιστεύαν μια θεά
πώς ζεί σ' αυτήν τη χώρα.
Παρακαλούσαν μια στιγμή,
να με αγγίξουν, στάλα.
Με χείλη γέλασα σφιχτά,
να μη φανεί η κουφάλα.
''Δώσε μας κάτι από εσέ''
επίμονα ζητούσαν,
και μια από δω, μια από κει
σαν τσίτι με τραβούσαν.
Χαμό και μέγα πανικό
έφερα με τη μία.
Μέχρι η πυροσβεστική
ήρθε κι η αστυνομία.
'' Δώσε τους κάτι όμορφη
μου είπαν, να ηρεμήσουν.
Δείγμα αξίας, της χώρα μας
στον τόπο τους να δείξουν''.
Μια τρίχα κόβω απ' τα μαλλιά
πάρτε την ........αει σιχτίρ.
Από τη Βάνα τη θεά
να 'χετε σουβενίρ.
Σκοτώθηκαν, τους έφευγαν
αποσκευές, παγούρια.
Για μία μόνο τρίχα μου,
τόσο πολύ ληγούρια....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
:) :) :)