που μ' έκανε άνθρωπο σωστό
κι όχι θρασοπουτάνα.
Που μ' έμαθε να σέβομαι
με μπέσα τη ζωή μου
και σ΄ότι με στεναχωρεί
να ξύνω το μουνί μου.
Ν' αντέχω και στα δύσκολα
να προσπερνώ τον πόνο
και το μεσαίο δάχτυλο
που πρέπει να σηκώνω.
Να μην μασώ τα λόγια μου
και να μιλώ στα ίσια
να αξίζω το καλύτερο
και όχι τα ''γαμήσια''.
Αυτό που είμαι ν' αγαπούν
κι εσύ να'χεις καμάρι,
να μην σηκώνω τα πολλά
να μην παίρνω χαμπάρι...
Χρόνια πολλά κι εσένανε
γλυκειά, μάνα Ελλάδα,
και σ' όποιον δε σε σέβεται
του στέλνω μια κουράδα.
Γιατί για να σε φτάσουνε
μ' αρχίδια κι όχι λόγια,
πρέπει να λέγονται Έλληνες
κι όχι σκατολαμόγια..
Χρόνια πολλά μανάδες.....
Καλημέρα σας και γειά σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
:) :) :)